Graziëlla loopt al tien minuten te zoeken naar de halte van tram. Ze moet voor half zes, voordat haar man, Alec er is, thuis zijn. Ze voelt de paniek opkomen. Dan toch maar in haar slechte Nederlands de weg vragen. Ze heeft pas een paar lessen Nederlands gehad. In gedachte oefenend loopt ze op een mevrouw af: “Kun u mij zeggen where ik de halte van..” ze aarzelt even, zal ze trem zeggen, op z’n Engels of tram op z’n Nederlands? Toen ze gisteren Paul aansprak met Pol, het is immers een Franse naam, was ze onmiddellijk gecorrigeerd, het was Paul op z’n Nederlands. Dan maar tram met een a. “tram 10 is?”

“Die kan ik u wijzen, overigens is het trem, want het woord komt uit het Engels.”

Terwijl ze naar de halte loopt voelt ze een golf van wanhoop opkomen. Hoe gaat ze deze taal ooit leren? Ze moet de taal leren, als ze hier wil blijven wonen. En ze moet hier blijven, naar Roemenië kunnen ze niet meer terug en in Israël kon Alec niet aarden. Ze wil ook horen in dit land. Mensen hier zijn aardig en open, de collega’s van Alec en hun vrouwen hebben onmiddellijk hulp aangeboden, ze zijn beiden onder de indruk van de sociale zekerheid die Nederland biedt, de open cultuur waar en plein public grappen worden gemaakt die je in Roemenië alleen in zeer beperkte kring kon maken, de infrastructuur en de manier waarop alles netjes afgewerkt wordt, de rust die Nederlanders nemen als er een crisis is.

Zoals Alec laatst zei: “Als je niet in je eigen land kunt leven, is Nederland het ideale land.” In je eigen land kunt leven, waar je de taal moeiteloos spreekt en niet bij iedere stap hoeft na te denken over hoe je je moet gedragen, waar je zuster, je moeder en je zwager om de hoek wonen en je ze iedere dag kunt zien, tja ondanks de tekortkomingen van Roemenië droomt ze er nog wel eens van. Om onmiddellijk haar haar met een wild gebaar achterover te schudden als om de dagdromen over Roemenië van zich af te schudden. Ze woont nu in Nederland en daar mag ze God heel dankbaar voor zijn en ze gaat het beste maken van haar relatie met dit mooie, een beetje vreemde land.