Een Portret
Henriette van Wermeskerken • 17 februari 2025
Een portret
Ineens keek ik recht in de ogen van Henri van Wermeskerken.
Het was 5 november 2024. Leden van de Schrijverstafel boden hun nieuwe of wat minder nieuwe boeken aan de bibliotheek aan.
Ook ik had de eer een boek aan te bieden. Terwijl ik kort iets vertelde over mijn boek ‘Een schrijfster in het Huis van Arrest’, stond ik precies tegenover het portret van Van Wermeskerken, dat verderop in de gang hangt. Door het glas in de deur keek ik hem aan.
Een wonderlijke gewaarwording. En een wonderlijk toeval, want wie is die ‘schrijfster in het Huis van Arrest’ over wie mijn boek gaat? Niemand minder dan de moeder van Henri van Wermeskerken, Sophie van Wermeskerken – Junius, die schreef onder de naam Johanna van Woude. Een ver familielid van mij.
Net als haar zoon was ze in haar tijd populair, een bestsellerauteur zelfs. Sophie van Wermeskerken – Junius (1853 – 1904) was hoofdredactrice van De Hollandsche Lelie, een damesblad. Later werd dat de Eva en weer later, in 1972, de Viva. Daarnaast schreef ze verschillende boeken. Haar huwelijk met Johan van Wermeskerken, notaris in Krommenie, was geen gelukkig huwelijk. Het kwam zelfs zo ver dat zij een paar weken werd opgesloten in het ‘Huis van Arrest’ (huis van bewaring) wegens poging tot moord op haar man…
Voor wie er meer over wil weten: mijn boek ligt in de bibliotheek.
Zoon Henri (1882 – 1937) was behalve auteur ook buitenlandcorrespondent voor verschillende kranten. Hij woonde en werkte in Spanje, Griekenland, Egypte, de Verenigde Staten en voormalig Nederlands-Indië. Daar schreef hij twee toneelstukken waar hij veel succes mee had: Tropenadel en Suikerfreule. Ze werden zowel in Nederlands-Indië als in Amsterdam opgevoerd. Suikerfreule werd in 1935 verfilmd.
Henri liet zich meerdere keren portretteren. Een portret hangt dus op de eerste verdieping van het Pleingebouw. Wie het geschilderd heeft en waarom het daar hangt, weet ik (nog) niet. Wel dat hij lid van De Witte geweest schijnt te zijn.
Een ander schilderij hangt in het Literatuurmuseum. Dat is geschilderd door Han van Meegeren, de Vermeer-vervalser. Over dat portret schreef ik eens een stukje voor Den Haag Centraal, dat ik graag met jullie deel.
Wie weet ga ik me nog eens wat verder in Henri verdiepen. Dat ik zo onverwacht tegenover zijn portret stond en hem in de ogen keek, intrigeerde mij wel.
