Voor mij als tweedegeneratie Nederlander is Sinterklaas dé Nederlandse traditie. Een feest waarbij je elkaar wel cadeautjes geeft, maar het niet draait om de cadeaus. € 5 tot € 10 max mogen ze kosten. Nee het draait om de moeite en het vakmanschap dat gestopt wordt in de surprises en de gedichten, de lol om elkaar op een liefdevolle manier op de hak te nemen, de aandacht voor de ander die daar uit blijkt, , de pret van het uitpakken en het voorlezen, natuurlijk de voorpret.

En voor de kleintjes gaat het de spanning, om de Goedheiligman die d.m.v. zijn Grote Boek van iedereen alles weet wanneer je braaf was en wanneer stout, die de macht heeft je mee te nemen naar Spanje, weg van je moeder en je vader, je broertjes en zusjes, je maatjes. Wat strooigoed, een klein cadeautje in je schoen in ruil voor een wortel, een iets groter cadeau in de zak die miraculeus bij de voordeur staat op 5

december. Het is allemaal zó spannend. Word jij uitverkoren om op de knie van Sinterklaas (gebeurt dat in deze #metoo tijd nog?) te luisteren terwijl hij uit het Grote Boek voorleest over jou?

De wat oudere toeschouwer valt ondertussen op hoe Piet stilletjes en onopvallend de macht overneemt. De oude man wordt steeds verstrooider, op zijn schimmel over de daken wordt ook gevaarlijker. Het is knap hoe de Opperpiet de oude man volledig in zijn waarde laat, terwijl hij Sint onopvallend voorzegt wat hij moet doen of zeggen. De traditie past zich aan de moderne tijd waarin de mensen op de werkvloer vaak veel beter dan hun bazen weten hoe de zaken gerund moeten worden. Een slimme baas weet en handelt ernaar.

Maar wie goed oplet ziet een sluipmoordenaar naderen, stilletjes doet hij zijn verwoestend werk. Is hij al te ver voortgewoekerd of kunnen we het tij nog keren? Steeds meer winkels slaan niet alleen Sinterklaas over in de versiering van de etalages, maar zijn al in vol Kerstornaat lang voor 5 december, steeds meer gezinnen slaan Sinterklaas over om zich vol op Kerst te kunnen storten. En Kerst is Santaclaus, de commerciële verre verwant van onze Kerstman, die exoot uit Amerika die de neiging heeft altijd te overheersen. Inmiddels versieren we niet meer alleen de Kerstboom , maar ons hele huis en niet alleen ons huis, maar ook te tuin en de heg die aan straat staat. Kerst lijkt een competitie te zijn verworden: wie heeft zijn huis het mooist versierd, wie heeft de mooiste cadeaus, wie heeft het spannendste Kerstmenu geserveerd, de kalkoen het origineelst opgepimpt, zodat het beest onherkenbaar is geworden?

Nederlander let op uw saeck, het is niet de kleur van Piet die onze traditie bedreigt, het is onze nalatigheid om zo een kostbare traditie te onderhouden en aan te passen aan de moderne tijd die haar de das zal omdoen.