Gregoriaans of Juliaans, een misverstand is snel ontstaan

Om Daniëlla alleen naar Parijs te kunnen laten reizen, moest haar dochter uitgeschreven worden uit Graziella’s paspoort om vervolgens een eigen paspoort te kunnen aanvragen.

“Daniëlla, we komen je morgen precies om tien over twaalf, aan het begin van de grote pauze, ophalen van school. Als het goed is, ben je om tien voor één, voor de vijfde les terug.”

“Gezellig. Moet het precies in de grote pauze? Als jij het Duyvendijk vraagt, kan ik vast een paar uur vrij krijgen, kunnen we daarna samen lunchen. Volgens mij is de rector stiekem verliefd op je. Hij vraagt altijd naar je.”

“Niet zulke rare dingen zeggen, en schooluren missen, lijkt me ook geen goed plan.”

Als ze zich de volgende dag melden bij het stadhuis op het De Monchyplein, zijn ze Daniëlla bijna onmiddellijk kwijt. Ze blijkt gefascineerd bij de paternoster te staan. Gelukkig erbij, niet erin.

Eenmaal bij het loket, blijkt de vriendelijke mevrouw toch even te willen verifiëren of dit meisje hun dochter is.

“Wanneer is je moeder jarig?”

“26 september.”

De vrouw achter het loket kijkt Graziëlla verbaasd aan. En Graziëlla voelt de paniek opkomen. Hoe legt ze zo snel uit dat in 1916, toen zij werd geboren, er volgens een totaal andere kalender werd geleefd  in het orthodoxe Roemenië dan in bijvoorbeeld Nederland? In Roemenië werd net als in andere orthodoxe landen zoals Griekenland en Rusland de Juliaanse kalender gehanteerd, terwijl hier in het Westen de Gregoriaanse kalender werd gevoerd. Verschil: 13 dagen. Dus terwijl de Roemenen 13 september op haar geboorteakte schreven, was het volgens de Nederlandse kalender al 26 september. Eenmaal in Nederland hadden ze ervoor gekozen haar verjaardag op de 26^ste te vieren, ook al stond er op al haar officiële Nederlandse papieren nog steeds 13 september als geboortedag.

De vrouw achter het loket had gelukkig een goede dag.

“Weet je, je antwoord klopt niet, je moeder is op 13 september geboren, maar je lijkt zo duidelijk op je moeder, dat ik je toch maar je paspoort geef.”

Nog net op tijd wist Alec zijn dochter, die duidelijk op het punt stond wijsneuzig de complete uitleg te gaan geven, de mond te snoeren.

En met een welgemeend dankwoord verlaten ze gedrieën opgelucht het stadhuis met paspoort om Daniëlla nog net op tijd voor de vijfde les af te leveren op school.